به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان طی گزارشی که در مجله آنلاین بی ام جی اوپن منتشر شده اعلام کردند که اگر ما تماشای تلویزیون را به دو ساعت در روز محدود کنیم می‌توانیم 1.4 سال به عمر خود اضافه کنیم.
این درحالی است که کارشناسان اظهار می‌دارند تخمین زدن این موارد در آمریکا که دارای پنچ جمعیت مطالعات مختلف است غیرقابل اطمینان است.
دیوید اسپیگلهالتر کارشناس محاسبات ریسک در دانشگاه کمبریج اظهار داشت: این مطالعه به طوری کلی درباره همه انسان‌ها انجام شده و به طور شخصی برای هرکس تعیین نمی‌کند که تأثیر مثبت بلند شدن آنها از روی کاناپه چیست.
وی افزود: اگر بگویم که نسل آینده قرار است حرکات بیشتری نسبت به نسل ما داشته باشند، باید گفت که آنها به طور متوسط از ما بیشتر عمر می‌کنند. درحال حاضر تعداد معدودی از ما کمتر از سه ساعت را به حالت نشسته سپری می‌کنیم و بنابراین تعیین یک محدودیت می‌تواند یک هدف بسیار خوش بینانه تلقی شود.
به بزرگسالان توصیه می‌شود که دست کم میزان ساعات نشستن خود را به دو نیم ساعت در روز کاهش دهند و فعالیت‌هایی از قبیل ایروبیک، دوچرخه سواری یا پیاده روی سریع را به صورت هفتگی انجام دهند و همچنین به آن جلسات تقویت عضله چون بلند کردن وزنه را اضافه کنند.
اما حتی اگر این فعالیت‌ها را نیز انجام دهید باز هم بی حرکت هستید. برای مثال اگر در یک دفتر کار می‌کنید ممکن است که قسمت اعظم روز کاری خود را به حالت نشسته سپری کنید.
شواهد درحال رشدی نشان می‌دهد که هرچقدر میزان ساعاتی را که نشسته صرف می‌کنیم بیشتر شود، از میزان سلامتی ما کاسته می‌شود.
تاکنون چندین تحقیق به نسبت نشستن و تماشا کردن تلویزیون و شرایطی چون دیابت و بیماری‌های قلبی و همچنین افزایش خطر مرگ انجام شده است. اما یافتن یک ارتباط را نمی‌توان با ثابت کردن یک موضوع و علت آن اشتباه گرفت.
محققان تصدیق کردند که این تحقیق نیز ادعایی برای ثابت شدن ندارد و حتی در این عرصه نقص‌هایی هم وجوددارد که موجب می‌شود نتایج از قابلیت اطمینان کمتری برخوردار باشد.
این تحقیق یک گروه نمونه که حدود 167 هزار نفر بودند را انتخاب کرد اما به بررسی سبک‌های مختلف زندگی این افراد نپرداخته است.
همچنین مشخص نشده است که چه تعداد از این افراد نسبت به دیگران از سلامتی کمتری برخوردار بودند، از این رو ممکن است در نتیجه این وضعیت سلامتی خود زمان بیشتری را در حالت نشسته سپری کنند.
مطالعات با تکیه بر هر یک از شرکت کنندگان و این مبنا شکل گرفته که آنها چقدر از وقت خود را به صورت نشسته سپری می‌کنند.
